பலமுறை முகம் பார்த்தேன்
சிலமுறை வரம் கேட்டேன்
பதிலேதும் தாராமல் தாயே
இருப்பது ஏனோ சொல்வாய் நீயே
தவறெதும் செய்தேனோ
தாயுனை வைதேனோ
தவறுகள் மறப்பாயே தாயே
தருணத்தில் காப்பாயே நீயே
உன்மடி விழ வேண்டும்
ஒருகுரல் அழ வேண்டும்
விதியின் கைப்பாவை ஆனேன் தாயே, உன்னை
கதியெனக் கொண்டேன் காப்பாய் நீயே
ஒவ்வொரு நொடியும்
உன் நினைவே எனை ஆள
உன் திருப்பெயரெந்தன்
நாவினில் நடமாட
ஒருவரம் தருவாயே தாயே, அதில்
தினம் திளைத்திருப்பேன் உந்தன் சேயே
--கவிநயா
No comments:
Post a Comment