கண் பாராய்

 

கதறி அழுகின்றேன்

கண் பாராயோ

பதறி ஆழைக்கின்றேன்

குரல் கேளாயோ

சிவனின் அருகிலே

சிலையானாயோ

மகளை மறந்திட்ட

தாயானாயோ

(கதறி)

 

பகல் இரவு யாவும்

            பயனின்றிப் போகிறதே

அகலாமல் துயரம்

            என்னைச் சுற்றி வாழ்கிறதே

சிலையோ இலையோ நீ

            என்னும் ஐயம் எழுகிறதே

எனினும் உன்னையன்றி

            கதியில்லை என்கிறதே

(கதறி)

 

சரணென் அடைந்த பின்னும்

            சஞ்சலங்கள் தீரவில்லை

முரணென் றறிந்த பின்னும்

            மனமேனோ தெளியவில்லை

கடை விழி நோக்கி விட்டால்

            கடைத் தேறிடுவேனே

தடையேதும் இன்றி

            தாளிணை அடைவேனே

(கதறி)

--கவிநயா