விழியழகி!

வெள்ளைப் பாற்கடலில் துள்ளுகின்ற மீனினமோ
கள்ளைக் கடிமலரில் தேடுகின்ற வண்டினமோ

முள்ளை மலராக்கி மாயம்செய்யும் மந்திரமோ
கல்லைக் கனியாக்கும் கனிவுமதன் தந்திரமோ

வில்லைக் கையேந்தும் மன்மதனின் அம்புகளோ
தில்லைச் சுந்தரனை துரத்திவரும் வம்புகளோ

காலைக் கதிரவனும் கடன்வாங்கும் சூரியரோ
மாலை முழுமதியும் மயங்குகின்ற சந்திரரோ

பால முருகன்கையில் வேலெனவே வந்தனவோ
கோல மயில்எழிலாய் அவனுடனே சென்றனவோ

நீல மயில்தோகை இமைகளென ஆனதுவோ
நீல கண்டனுக்கு விரித்திருக்கும் வலையதுவோ

கருணை பொழியவென்றே கருத்திருக்கும் முகிலதுவோ
மருளை நீக்கவென்றே காத்திருக்கும் ஒளியதுவோ

கருக மணியழகோ மருண்டுஓடும் மானழகோ
விரையும் எதிரியையும் வெல்லுகின்ற வாளழகோ

பிறையைச் சூடியவன் மனம்மீட்டும் வாத்தியமோ
இறைவியுன் விழியழகை பாடுவதும் சாத்தியமோ!


--கவிநயா