அணுவிற்குள் அணுவும் நீ அண்டங்கள் அனைத்தும் நீ ஆள்கின்ற அரசியும் நீ கணுவிற்குள் கணுவும் நீ கரும்புக்குள் சுவையும் நீ கருணைக்கு எல்லையும் நீ விண்ணும் நீ மண்ணும் நீ விகசிக்கும் ஒளியும் நீ வேதத்தின் மூலமும் நீ பண்ணும் நீ பனுவல் நீ புலவர்க்கு பொருளும் நீ பாருக்கு அன்னையும் நீ அகிலம் எல்லாம் போற்றும் அகிலாண்ட நாயகியே அன்புவடி வான உமையே அன்னையே சிவகாமி அம்மையே எனை ஈன்ற ஆதிசிவ சக்தி தாயே!
கன்றுக்கு பசுவாக குன்றுக்கு ஒளியாக என்றைக்கு நீ வருவாய்? மன்றாடும் பிள்ளைக்கு குன்றாத அன்பதனை என்றைக்கு நீ தருவாய்? மண்ணுக்கு மழையாக விண்ணுக்கு நிலவாக என்றைக்கு நீ வருவாய்? கண்ணுக்குள் ஒளியாக நெஞ்சுக்குள் சுடராக என்றைக்கு நீ ஒளிர்வாய்? இருளுக்குள் அகப்பட்டு பலவாறு வதைபட்டு ஒளிஉன்னைத் தேடி வந்தேன் அன்னையே சிவகாமி அம்மையே எனை ஈன்ற ஆதிசிவ சக்தி தாயே!
விழியுண்டு ஒளியில்லை இருளுண்டு விளக்கில்லை வழிகாட்ட நீ வருவாய் விதியுண்டு கதியில்லை மருளுண்டு தெளிவில்லை மருள்நீக்க நீ வருவாய் நதியுண்டு நீரில்லை நிலமுண்டு பயிரில்லை வளம்சேர்க்க நீ வருவாய் சதிசெய்யும் மதியுண்டு மதிசெய்யும் வலியுண்டு வலிதீர்க்க நீ வருவாய் கதியென்று யாருண்டு உனையன்றி எவருண்டு காப்பாற்ற நீ வருவாய் அன்னையே சிவகாமி அம்மையே எனை ஈன்ற ஆதிசிவ சக்தி தாயே!
வேரற்ற மரமாகி வீழ்ந்து விட்டேன் அம்மா வேராக நீ வருவாய் நோயுற்ற உயிராகி நொந்து விட்டேன் அம்மா மருந்தாக நீ வருவாய் பாதையற்ற வழியில் பயணிக் கின்றேனம்மா பாதையாய் நீ வருவாய் நாதியற் றிவ்வுலகில் நலிந்து விட்டேனம்மா நலம்செய்ய நீ வருவாய் பேதையென் குரல் கேட்டும் பேசாமலிருப்பதுவும் தாயுனக் கழகுதானோ? அன்னையே சிவகாமி அம்மையே எனை ஈன்ற ஆதிசிவ சக்தி தாயே!
தேடித் தேடி வந்து நின்றோம் தேவி உன்னைக் காண வந்தோம்
வாடி வாடி அழுத முகம் வாட்டம் தீர வணங்கி நின்றோம்
ஓடி ஓடி களைத்து விட்டோம் உன் மடியில் சாய வந்தோம்
இடி இடியாய் வருவதெல்லாம் பொடிப்பொடியாய் ஆகக் கண்டோம்
இன்னல் என்று வந்ததெல்லாம் இன்னிசையாய் மாறக் கேட்டோம்"
இன்று[08/16/08] காலை வரலக்ஷ்மி எங்கள் வீட்டுக்கு வந்திருந்தாள். பூஜை மரியாதைகளை அன்புடன் ஏற்றுக்கொண்டாள். அதைத் தொடர்ந்து என் மனத்தில் எழுந்த வரிகள் இவை!
வெள்ளிக்கிழமையில் அம்மன் தரிசனம் செய்வது இங்கே சிறப்பாகும்!
ஆடிவெள்ளி நாளன்று அம்மாஉனை நினைத்தேன்! தேடிவந்து தரிசிக்க திருக்கோயில் ஓடினேன் கூடிவரும் பக்தர்கூட்டம் வீதிவரை நின்றது நாடியுனைக் கண்டிடவே கூட்டத்தில் கலந்தேன்!
நெருக்கி நின்ற பக்தர்குழாம் நெட்டித் தள்ளியது ஒருவர் மீது ஒருவர்மோதி அமைதி குலைந்தது விருப்புடனே நின்னைக் காண என்னால் முடியாமல் வெறுப்புடனே விலகிவந்து வியர்வை துடைத்தேன்!
காணவந்த என்னை நீயும் மறுத்தல் நியாயமா மோனமொழி பேசிநிற்கும் தாயே சொல்லம்மா நாணமில்லையோ உனக்கு இந்தச் செய்கையால் ஏனோ என்னைநீயும் புலம்பிடவே செய்தாய்!
என்றெல்லாம் நினைத்தபடி சன்னதி நோக்கினேன் முன்நின்ற மக்கள்தலை அதனை மறைத்தது என்னெதிரே அப்போதொரு குழந்தை வந்தது என்னைப் பார்த்துச் சிரித்தபடி அருகில் நின்றது!
தேவமகள் இவள்தானோ என்றொருகணம் நினைத்திட்டேன் பூவினைப்போல் பொலிந்தவளைப் பார்த்தே சிரித்திட்டேன் 'சாமி பாக்கப் போகலியா'வென எனைப் பார்த்துக் கேடது 'கூட்டம் சற்று குறைந்தபின்னர்..' என இழுத்தேன்! பெண் சிரித்தாள்!
'உள்ளேயா? வெளியிலா?' என்றவளின் சொல்கேட்டு அதிர்ந்துபோனேன் 'என்னவிங்கு சொல்லுகிறாய்?' என ஒன்றும் புரியாமல் கேட்டேன் 'கூட்டமிங்கு குறையாது! நீதான் குறையணும்' என்று மேலும் சொன்னாள் 'நானெப்படிக் குறைவது?' மீண்டும் அவளைப் பார்த்துக் கேட்டேன்!
ஏதோ ஒன்று புரிந்ததுபோல் இருந்தது தலையைத் திருப்பி சன்னதியைப் பார்த்தேன் கூட்டம் குறைந்திருந்தது! கர்ப்பக்கிரகம் தெரிந்தது! அன்னை சிரித்திருந்தாள்! அன்போடு எனைப்பார்த்து!
அனைவருக்கும் [நாலாம்] ஆடிவெள்ளி வாழ்த்துகள்!
[பலநூல் படித்து நீயறியும் கல்வி பொதுநலம் நினைத்து நீ வழங்கும் செல்வம் பிறர் உயர்வினிலே உனக்கிருக்கும் இன்பம் இவை அனைத்திலுமே இருப்பதுதான் தெய்வம்!] இந்த வரிகளின் உந்தலே இக்கவிதை!
ஆதிபராசக்தி-ன்னு ஒரு படம் வந்துச்சி ரொம்ப நாள் முன்னாடி! எப்போன்னு எல்லாம் எனக்குத் தெரியாது! ஆனா சின்ன புள்ளையா இருக்கச் சொல்ல, டீவில போட்டுக் காட்டுவாய்ங்க! அதுல ஒரு சூப்பர் சீன்!
மீன்காரச் செம்படவன் சுருளிராஜன், அம்பாளைப் பார்த்த மாத்திரத்தில், மனசே உருகிப் போய் பக்தி பண்ணக் கூடிய நல்ல உள்ளம்! இத்தனைக்கும் தான் பண்ணுறது பக்தி-ன்னு கூடத் தெரியாது! ஏதோ அம்மா-ன்னா அம்புட்டுப் பாசம்! அம்புட்டு தான்! நம்பியார் (சாமியார்) தினமும் ஆத்துல போய் ஏதோ மந்திரம் சொல்லிக்கிட்டே குளிப்பார். அதை பார்த்த சுரளிராஜன் சாமி என்ன பண்ணறீங்கனு கேட்பார். இவரு ஏதோ மந்திரம் சொல்லி அதை சொல்லி மூச்சை அடக்கி தண்ணில மூழ்கி எழுந்திரிச்சா சாமி கண்ணுக்கு முன்னாடி வருவானு சொல்லுவார். சுரளிக்கு அந்த மந்திரம் வாய்லயே வராது. அதனாலா மாரியாத்தா காளியாத்தானு சொல்லு போதும்னு சொல்லிடுவாரு.
இவருக்கு படையலுக்கு நேரமாகிட்டே இருக்கும். அதனால சுரளிக்கிட்ட இருந்து சீக்கிரம் தப்பிக்கனும்னு வேக வேகமா சொல்லுவாரு. சாமி கண்ணுக்கு தெரியுமானு சுருளி திரும்பவும் கேட்பாரு. அதுக்கு நம்பியார், நிச்சயம் தெரியும்னு சொல்லிடுவாரு :-)
இவரும் மாரியாத்தா காளியாத்தானு சொல்லி மூச்சை அடக்கி மூழ்க ஆரம்பிப்பாரு. முதல்ல சாமி வராது. ஒரு வேளை நம்ம சரியா அடக்கலயோனு ரொம்ப நேரம் மூச்சையடுக்குவாரு. கொஞ்சம் விட்டா ஆளே அவுட்ங்கற நிலைமை வரும் போது, அப்போ அவரின் உறுதியை மெச்சி, அன்னை காட்சி கொடுத்து, அவர் குடிசைக்குத் தானே வருவாங்க!
அன்னையைக் கையும் ஓடாம, காலும் ஓடாம, அவங்க உபசரிக்கிற அழகு! அவளுக்குச் சோறு ஊட்டுகிற அழகு! அன்னையும் அவர்களும் பேசிக் கொள்ளும் உரையாடல்! அதன் பின்னால் மந்திர கோஷ்டியின் ஆலயத்தில் போய் பார்க்கும் போது, அன்னையின் நைவேத்திய பிரசாதங்களை, அவர்கள் வச்சிக் கட்டும் காட்சி... அதைப் பார்த்து சுருளி மயக்கம் போட்டு விழாத குறை-ன்னு அத்தனை சீனும் சூப்பரா இருக்கும்! :)) நீங்களே பதிவின் இறுதியில் வீடியோவில் பாருங்க! அதுக்கு முன்னாடி இன்றைய ஆடி வெள்ளி ஸ்பெஷல்...சுருளி பாடும் அழகான பூவாடைக்காரி பாட்டு! ஆத்தா வரலையே-ன்னு ஏக்கத்துல பாடுறதை, சீர்காழி தன் கணீர் குரலில் வெளிப்படுத்தி இருப்பாரு! நடுநடுவே லலிதா சகஸ்ர நாமத்தில் இருந்து மந்திர உச்சாடனங்கள்! அதையும் கொடுத்துள்ளேன்!
ஆடி வெள்ளியன்று கேட்டு மகிழ்ந்து, உங்கள் வீட்டுக்கும் அன்னையை வரச் சொல்லி வேண்டுங்கள்!
எங்கள் வாழைப்பந்தல் கிராமத்துப் பச்சையம்மனுக்கு, ஆடி மாசம் கூழு ஊத்திப் பொங்கலிட்டு, வெல்லம் கலக்காது, கோயிலில் படைப்போம்! பூவாடைக்காரியைப் பச்சைப் புடைவையில் ஒரு பெண் உருவம் போல் சுற்றிச் சுற்றி அம்மா கட்டுவாங்க! அதற்கு காதோலை கருகமணி சார்த்தி, வேப்பிலை முறத்தில் ஏற்றி, அந்த அம்மனை வீட்டுக்கு அழைத்து வருவோம்!
வீட்டுக்கு வந்து இன்னொரு முறை பொங்கலிட்டு, அப்போது வெல்லம் கலந்து, படைப்போம்! வெல்லம் இல்லாத பொங்கலைக் கோயிலில் உண்டவள், வெல்லச் சுவைப் பொங்கலும் உண்ண வீடு தேடி வருவாள் என்பது சுவையான கற்பனை! படையலை இலையில் படைக்காது, பூசையின் முன்னால், வெறும் தரையில் பரப்பிப் படைப்பதும் கிராமத்து வழக்கம்!
(இதே தரையில் படைக்கும் வழக்கம், திருப்பாவாடை என்று தனியாக ஒரு சேவை வைத்து, திருவேங்கடமுடையான் சன்னிதியில் படைக்கிறார்கள்! இந்த முறை இந்தியப் பயணத்தில் தான் பார்க்க நேர்ந்தது! கிராமத்து வழக்கம் இங்கே எப்படி? என்று வியந்து போனேன்...பிறகு சொல்வேன்)
வெறும் சோறோ, சாதாக் குழம்போ, சர்க்கரைப் பொங்கலோ...சட்டியுடன் அன்னையின் முன்னால் வைத்து, நாலு வேப்பிலை கிள்ளிப் போட்டு, "பூவாடைக்காரி தாயே பாலு", என்று கும்பிட்டு உண்பது, இன்றும் எங்கள் கிராமத்து வீட்டில் உண்டு! அந்த கூழும், வெல்லம் வச்ச அரிசிச் சோறு உருண்டையும் இன்னும் அடியேன் நாவில் இனித்துக் கொண்டு தான் இருக்கு! * இதோ பாடல்! ஆத்தாடி மாரியம்மா! சோறு ஆக்கி வெச்சேன் வாடியம்மா! (சிறிது விளம்பரத்துக்குப் பின் தான், பாட்டு வருது!)
** இன்னொரு சுட்டி, விளம்பரம் இல்லை! ஆனால் நீங்கள் கிளிக்கி, கேட்க வேணும்! இதோ!
ஸ்ரீ வித்யாம் சாந்த மூர்த்திம்! சகல சுர நுதாம்! சர்வ சம்பத் ப்ரதாத்ரீம்!
பாட்டெடுத்தேன் தாளமிட்டேன் ஓடி வரலே-ஆடிப் பாத்துப்புட்டேன் பிள்ளை முகம் தேடி வரலே பேச்சுப்படி பொங்கல் உண்ண இங்கு வரலே-நான் மூச்சடிக்கி உன்னிடத்தில் அங்கு வருவேன்! (ஆத்தாடி மாரியம்மா)
