ஏனிந்தப் பாராமுகம் ?
ஓயாமல் ,"அம்மா ! அம்மா !"
எனக்கூவி அழைத்திருப்பேன்,
தாயுந்தன் திருவடியை
உடும்பாகப் பிடித்தபடி .
.
வாஞ்சையும் , தாயன்பும்
ஆதரவும் , அரவணைப்பும்
நோஞ்சான் பிள்ளைக்கே அதிகத்
தேவையன்றோ தாயே ?
ஞானத்தில் நோஞ்சானாய்
நான் நலிந்து கிடக்கையிலே
ஏனிந்தப் பாராமுகம்
என்றுனை நியாயம் கேட்க ,
ஓயாமல் "அம்மா ! அம்மா !"
எனக்கூவி அழைத்திருப்பேன்,
தாயுந்தன் திருவடியை
உடும்பாகப் பிடித்தபடி .
பிழை கண்டால் குழந்தை எனைக்
குட்டிவிடு ,குனிந்திடுவேன்;
தவறு கண்டால் தகுந்ததொரு
தண்டனை தா,தாங்கிடுவேன்.
மரணத்தினுங் கடுமையான
கொடுந்தண்டனையாமுந்தன்
மௌனத்தால் தண்டித்தல்
முறையோ என்றுனைக் கேட்க,
ஓயாமல் "அம்மா ! அம்மா !"
எனக்கூவி அழைத்திருப்பேன்,
தாயுந்தன் திருவடியை
உடும்பாகப் பிடித்தபடி .
No comments:
Post a Comment